ประเทศไทยในสงครามสี ที่หนาวเย็น

เรื่องที่คนไทยส่วนใหญ่กำลังกังวลร่วมกัน ณ ตอนนี้คงหนีไม่พ้น กังวลในสภาพความป่วยไข้ของประเทศ ที่นับวันยิ่งป่วยหนักไม่มีวี่แววว่าจะหายาขนานใดมารักษา ได้แต่นั่งมองดูตากันไปมาและทอดอาลัยสีนั้นที สีนี้ที

การนิ่งเฉยของผมก็ไม่วายถูกคนข้างๆ ครหาว่าไม่รักชาติ การออกไปเดินในที่ชุมชน ก็โดนบางคนคิดว่าเป็นสีนั้น สีนี้จนเกือบจะเป็นเรื่องเป็นราว กับล่าสุดที่ผมสะพายย่ามออกไปเดินเตร่ยามค่ำคืนในเชียงใหม่

ทุกวันนี้สิ่งที่ผมทำได้ก็คือเสพข่าวสารเฉยๆ แต่ไม่แสดงความคิดเห็นด้านการเมืองใดๆ ไม่ว่าจะกับคนใกล้ชิดก็ตาม ซึ่งก็คงจะเหมือนใครหลายคน เพราะอะไรนั้นเราคงไม่ต้องบอกกัน

แม้แต่เรื่องราวที่กำลังเขียนอยู่นี้ ก็ไม่ได้อยากจะเขียนมันออกมาในลักษณะที่เป็นแบบนี้ แต่อยากจะระบายในมุมมองของคนๆ หนึ่งในฐานะที่เกิดมาเป็นคนไทย กับเขาบ้าง

ผมสงสารประเทศไทย ผมสงสารตัวเอง

ท่ามกลางเศรษฐกิจที่กำลังย่ำแย่ คนกำลังว่างงาน ประเทศเรายังต้องมาเผชิญกับปัญหาความไม่มั่นคง ไม่น่าเชื่อถือภายในสายตาต่างชาติอีก (ไม่ต้องบอกอีกว่าเรื่องอะไร)

เฮ้อ

จบข่าว (เขียนต่อคงเรียบเรียงอะไรไม่ได้ ตอนนี้สติปัญญาเหลือเพียงไม่กี่กรัม)

สีดี ต้องดูตอนแห้ง

ปล. วันก่อน ไปลำพูนมา ลำพูนก็หนาว แต่ไม่หนาวเท่าเชียงใหม่

ปล2. เมื่อวานไปลำปางมา ขอยืนยัน “ลำปาง หนาวมาก” จริงๆ และผมสงสารม้า (รถม้าหนะ)

ปล3. แต่ขอบอกเลยว่า “เศรษฐกิจ และการท่องเที่ยวไทย” หนาวสุดๆ เวลานี้ไม่มีที่ไหนหนาวเท่าแล้ว