วุ่นวาย ในความเงียบ

เป็นเพราะผมห่างหายจากการอ่านหนังสือไปนานหรือเปล่า ทำให้ผมเป็นเหมือนคนพูดจาไม่รู้เรื่อง หรือเพราะผมหมกมุ่นกับการเขียนโปรแกรมมากเกินไป ที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้

หรือ เพราะความจำเป็นของตัวตนที่มันต้องเป็นแบบนี้

อยู่ดีๆ วันก่อนผมก็ตั้งคำถามกับตัวเองขึ้นมาลอยๆ ขณะกำลังไขกุญแจเปิดห้อง ?กูมาเดินอยู่ตรงนี้ทำไมวะ? เป็นคำถามโง่ๆ ที่ไม่ต้องการคำตอบ อาการสงสารตัวเองเกิดขึ้นแบบเฉียบพลัน และวันนั้นทั้งวันก็ไม่ต้องเป็นอันทำอะไร เอาแต่คิดว่า ?กูมาอยู่ตรงนี้ทำไม?

มันเหมือนความบ้า ก็ใช่ เพราะว่ามันบ้าจริงๆ นี่เองที่ต้องเป็นอย่างนั้น ไม่งั้นคงไม่เป็นอย่างที่เห็นนี่หรอกใช่ไหมครับ

ผมเพิ่งกลับออกจากป่ามา ไม่นานนัก กำลังอยู่ระหว่างปรับตัวเข้าสู่ระบบการใช้ชีวิตแบบคนเมืองกรุงอีกคำรบ หลังจากที่ไปตากแดดหน้าดำ ถ่ายทำสารคดีละครทางทีวีอยู่พักใหญ่ๆ (เกือบปี) ตอนนี้ได้ฤกษ์กลับมาทำงานเว็บเหมือนเดิมแล้ว แต่ยังหาเรื่องราวที่เหมาะสมและอยากจะทำอยู่ ชีวิตยังไม่ลงตัว การเงินก็นัวเนีย ใจเลยอ่อนเพลียไปกันใหญ่

แต่การกลับมาครั้งนี้ ก็คงได้ทำอะไรหลายอย่างเป็นชิ้นเป็นอันมากขึ้นกว่าเดิมแน่นอน ดังจะเห็นได้จากที่ผม ขยับเว็บ ThaiCSS ใหม่ และถอดเนื้อหาส่วนตัวที่อยู่ใน Blogs ออกมาไว้ที่ pornAntha.com แห่งนี้แทน กลายเป็น ต้องดูแล 2 เว็บของตัวเองไปพร้อมๆ กัน ความมันจึงบังเกิด

มันก็ดีอย่าง ผมจะได้เรื่อยเปื่อยได้อย่างสะบายใจ ไม่ต้องห่วงขาจรที่เพิ่งเข้าไปเจอไทยซีเอสเอส แล้วก็สะดุ้งกับบทความสั่วๆ กวนส้นตีนของผม แต่ก็ยังต้องเตรียมปรับแผนกันไปอีกน่าจะหลายรอบ

อยากทำให้มันดีกว่าเดิม แต่ แบบไหนหละ

ง่วง ?จั่งซี่มันต้องนอน? เพื่อหาความเงียบให้ตัวเอง

สวัสดีครับ